Poput vode i hrane, lek i lečenje iskonska su čovekova potreba, a stare su kulture
postavile temelje razvoja farmacije još pre 5000 godina
Lečenje i izradu lekova stare kulture su smatrale božanskim delom, pa su među
prvim lečiteljima bili sami kineski carevi. Temelji razvoja farmacije u Kini se vide
još 3000 godina pre nove ere.
Tvorcem starokineske farmacije smatra se car Še-Nung čije delo “Knjiga o korenju
i lekovitim travama” sadrži detaljne opise čak 360 droga. Ovaj vladar je bio poznat
po nadimku “volovsko srce”jer je sam na sebi ispitivao lekove, pa ih tek onda
uvodio u širu upotrebu Samo neke od biljnih droga koje je Kina podarila
čovečanstvu su: reum, kamfor, čaj, ginseng, kora nara.– započinje svoju priču,
Jelena Manojlović, spec. farm. i kustos Muzeja za istoriju farmacije Farmaceutskog
fakulteta u Beogradu
Kineska farmakoterapija je izvorna i originalna sa impozantnom tradicijom
Kinezi su još tada znali za doziranje i oblike lekova. Izrađivali su : masti, praškove,
pilule, lekovita vina, sokove, dekokte i infuze Među prvima su poznavali metode
ekstrakcije Važno je pomenuti opijum koji je korišten kao antidizenterik i analgetik.
Kina je i danas jedan od najvećih proizvođača opijumskog maka za potrebe
farmaceutske industrije, a mnogi lekovi kao i principi staro-kineske mediko-
farmacije se primenjuju i danas u celom svetu .Oni su spoj tradicionalne i
savremene medicine i farmacije– ističe naša sagovornica.
Reč apoteka nastala u Mesopotamiji
Na glinenim tablicama iz Mesopotamije (područje današnjeg Iraka) 2600 godina pre
Hrista. nalazimo zapise o simptomima bolesti, receptima i uputstvima za spravljanje
lekova.
I sama reč apoteka prvi put se javlja u Mesopotamiji da označi zasebne namenske
prostorije u kojima se izrađuju lekovi. U Vavilonu su postojale i posebne ulice sa
mnoštvom apoteka, što je omogućavalo međusobne konsultacije ondašnjih lekaro-
apotekara, kako su se nazivali praktikanti koji su se bavili lečenjem.Medicina i
farmacija bile su tada jedinstvena celina – objašnjava Jelena Manojlović i dodaje da
je veliki doprinos razvoju svetske farmacije, svakako dala i Indija
-Indija u svom “Veda” periodu, oko 2000 godina p.n.e. pruža snažan doprinos
razvoju medicine i farmacije. Bramanski a potom i budiistički sveštenici posebno
su školovani za izradu lekova i lečenje. Rigveda je najstarija sveta knjiga koja
opisuje lekove i lekovite preparate, a Ajurveda, prema Svetskoj zdravstvenoj
organizaciji, predstavlja najstariji medicinski sistem na svetu koji se praktikuje u
kontinuitetu.
Stari Grci oblikovali veštinu lečenja u zapadnoj civilizaciji
Stara Grčka je i prva kultura u Evropi koja je medicinu i farmaciju oslobodila
praznoverja, mistike, religioznog dogmatizma i omogućila razvoj naučne misli.
-Čuveni Hipokrat (460-375 p.n.e) je bio jedan od najistaknutijih lečitelja svoga
vremena. Kombinovao je znanja stečena u medicinskim školama Sredozemlja i ona
sa Dalekog istoka. Dijagnostifikovao je bolesti pregledom urina (boja, miris, talog,
ukus). Primenjivao je alotropski način lečenja, slično se sličnim leči, Isticao važnost
zdrave ishrane, a lečenje smatrao svetom dužnošću i zalagao se da bude besplatno
– priča naša sagovornica
Grci su bili i prvi lečitelji u starom Rimu. Porobljene školovane Grke, Rimljani su
oslobađali ropstva uz uslov da prenose znanja iz svih nauka, pa tako i da razvijaju
rimsku medicinu i farmaciju.
Lekaro-apotekar Galen, 129-199 n.e. bio je takođe Grk i najpoznatiji lečitelj u starom
Rimu. Rad je započeo kao lečitelj gladijatora, gde se istakao velikim znanjem i
veštinama. Imao je svoju apoteku i održavao javne tribine o zdravlju i lečenju na
ulicama Rima. Postavio je i autentičnu filozofiju po kojoj je duša suština života i ona
upravlja materijom, odnosno telom koje je sama duša stvorila. Hrišćanstvo ga
naziva Divinius Galenus- božanski Galen – kaže kustos Jelena Manojlović
Začeci farmacije u Srbiji
Dolazak rimskih legija početkom Prvog veka na teritoriju današnje Srbije, osnivanje
provincije Gornja Mezija i proglašenje Viminaciuma za glavni grad imalo je veliki
značaj za razvoj današnjeg Braničevskog okruga i bolji kvalitet života autohtonog
stanovništva koje dobija organizovanu zdravstvenu zaštitu i razvoj komunalne
higijene.
Dotadašnju versku i magijsku medicinu sa upotrebom amajlija, bajalica, simbola i
nerazumljivih formula,koja je do tada bila prisutna na našim prostorima, postepeno
potiskuju metode profesionalnih, školovanih lečitelja. Dolazi do širenja kulta
Eskulapa i afirmacije grčkih lekaro-apotekara i hirurga, čiji se rad zasnivao na
naučnoj tradiciji. Visoko razvijena naučna medicina i farmacija u antičkom periodu
na delu teritorije današnje Srbije svakako se može posmatrati kao polazna osnova
za razvoj savremene farmacije na našem prostoru – zaključuje svoju poučnu priču,
kustos Jelena Manojlović